راوند در رهگذر تاریخ

گفتند کارتان، همه گفتیم نوکریم چون بار عشق را به سر شانه می بریم  ما را اگر چه بازی دنیا خراب کرد اما به لطف روضه ی ارباب بهتریم  از هر چه بگذری سخن دوست خوشتر است پس می شود به عشق تو از هر چه بگذریم  فرقی نمی کند چه کسی با چه منصبی در پای سفره ات همه با هم برابریم  گریه زبان مادری نوکران توست احساس می کنم همه با هم برادریم   مشهدی عباس رشیدی فرزند علیجان از معمرین راوند بوده که تا حدود 115 سال نموده است.منزل او مقابل مسجد ملا ( حوالی تکیه حضرت ابوالفضل علیه السلام ) بود و هنوز نغمه روضه خوانی او در گوشم طنین انداز است.   18 ساله بوده که در صبحگاهی تلخ در باغ ارباب فردی از گماشتگان ارباب از روی شوخی ماشه تفنگ را بر روی چشمان او می کشد و برای همیشه وی را از نعمت بینایی محروم می سازد.مجرم که غضنفر نام داشته متواری شده و ارباب هم بعد از دو ماه عهد و پیمان را فراموش کرده و مشهدی عباس را از باغ بیرون می کند.   دربی ار نعمت بر روی او بسته شده و دربی دیگر از رحمت باز می شود و با هوش سرشار خود زندگی را ادامه می دهد و می گذراند.چنان معنویتی داشت که  نماز شب او حتی در شبهای سرد زمستانی در حالی راوند در رهگذر تاریخ...

حضرت آيت الله حاج شيخ ميرزا خليل سروش محلاتي فرزند حسين در سال 1309 شمسي در محلات به دنيا آمد ،درهمان دوران كودكي ،عشق وعلاقه خاصي به مسائل معنوي نشان مي داد ،تحصيلات ابتدايي را در مكتب خانه هاي متداول آنروز ودر نزد مرحوم ميرزا علي اكبر عاشوري سپري كرد ،ده ساله بود كه شبها به خانه مادر بزرگ خود مي رفت ودر آنجا استراحت ميكرد تا هنگام اذان صبح ،همراه مادر بزرگ به مسجد برود ونماز صبح را به امامت عالم بزرگ شهربخواند . سيزده ساله بود كه مخفيانه به تحصيل علوم ديني مشغول شد و كتاب را زير لباس پنهان مي كرد تا بتواند خود را به كلاس درس مرحوم حاج شيخ جواد ناظري برساند .عطش علم در او به حدي بود كه ع ليرغم مخالفت پدر ،تصميم جدي براي مهاجرت به قم گرفت ودر حالي كه چهارده سال داشت ،با اعتكاف واعمال ام داود ،بالاخره موفق به كسب رضايت پدر گرديد .دوران طلبگي اش سرشار از شوق ونشاط ،وآكنده از عسرت وشدت شده بود .اودرحالي كه برخي دوستانش در اثر نا بساماني هاي مادي يا ناملايمات اجتماعي حوزه را ترك مي كردند، با استقامت و جديت در برابر مشكلات مقاومت ميكرد. فقر وتنگدستي باعث شد تا براي ادامه تحصیل به اراك هجرت راوند در رهگذر تاریخ...